Вікіпедыя сцвярджае што «„Царква саентолагаў Санкт-Пецярбурга“ ліквідаваная па рашэнні судоў», але дзе ж я тады быў у снежні?

Першая стадыя: фільм

На Неўскім праспекце, галоўнай вуліцы Пецярбурга, нам з сябрам сустрэліся прамоўтэры саентолагаў, якія раздавалі флаеры. Як толькі я зразумеў з флаера, што гаворка ідзе пра саенталогію, то пачаў распытваць свайго мясцовага сябра пра іх.

Калі верыць яму, то саентолагі валодаюць гэтай кропкай з адрасам Неўскі праспект 51 А ўжо каля адзінаццаці гадоў. З тых часоў не змянілася не толькі чырвоная куртка раздаючага, але і сам раздаючы! Гэтая стабільнасць страсае.

Тут іх нават двое, і абодва ў чырвоных куртках:

А вось і сам флаер, які запрашае паглядзець фільм:

Чаму б і не? Так мы апынуліся ў саенталагічным цэнтры, які называўся «Дыянэтыка». Мабыць, такім спосабам і атрымалася абыйсці расейскае заканадаўства.

Тыповы піцерскі двор, які вядзе ў саенталагічны «рай»

У «Дыянэтыке» нам паказалі фільм, арыентаваны на амерыканскую аўдыторыю. Не ведаю чаму, але саентолагі нават паленаваліся адаптаваць дадзены фільм для Расеі: былі паказаны нейкія опэн-эйры, ветэраны іракскай (!) вайны. Ну, хоць бы дубляж быў даволі якасным.

Асноўная мэта фільма была паказаць, як на нашае жыццё ўплываюць трагічныя падзеі мінулага. Напрыклад, ванітуе ад выгляду нейкай ежы? Значыць, калісці даўно (магчыма, у ўлонні маці або нават у мінулым жыцці) ты аруціўся падобнай ежай. У цябе панічная атака ад бавоўны на вечарыне? Значыць, калісьці даўно ты быў на вайне, дзе пры падобным воплеску страціў сябра.

Пасля прагляду гэтага «фільма» (на самой справе — кароткага відэароліка) з намі… развіталіся! Звязана гэта было з тым, што саентолагі працуюць да васьмі вечара, а каб прайсці тэст неабходна больш часу, чым у нас заставалася.

Другая стадыя: тэст

Праз некалькі дзён мы зноў зайшлі да саентолагаў. Нас сустрэла дзяўчына, якая спытала, ці ёсць у нас час. Пачуўшы станоўчы адказ, яна дала нам «Оксфардскі тэст ацэнкі асобы» які складаецца з двухсот пытанняў. На гэты тэст і клічуць іншыя ўлёткі.

Калі пашукаць гэты тэст у сетцы, то на першай старонцы будуць вынікі, звязаныя з саенталогіяй і іншым «ростам асобы». Вынікі на англійскай мове выдаюць толькі тэст на веданне англійскай мовы. Хутчэй за ўсё «Оксфардскі» тэст мае да Оксфарда такое ж стаўленне, як і «еўрарамонт» да Еўропы.

Нягледзячы на гэта, мы селі за стол, на якім стаяла шклянка з вадой. Дадаткова дзяўчына прапаноўвала ўсім новым наведвальнікам гарбату ці каву. Параіўшыся, мы вырашылі, што ўсё ж лепш не піць нічога ад саентолагаў.

Пакуль мы запаўнялі тэст, да нас пасадзілі яшчэ дзесьці пяць чалавек. Прыходзіла маладая пара. Хлопец пытаў саентолагаў: «а што ў вас тут можна купіць? Давайце я куплю ў вас кнігі, дыскі, крэслы, сталы, што яшчэ можна купіць?».

Сітуацыя нагадвала школу: усе смяюцца з настаўніка да таго часу, пакуль ён не пачынае ставіць адзнакі. Так было і тут. Але, нягледзячы на гэта, усе сядзелі і запаўнялі тэст.

Спачатку запаўняць яго было цікава. Пытанні аналагічныя любога псіхалагічнага тэсту з інтэрнэту. Але час цягнуўся, і ў нейкі момант мой сябар стаміўся і захацеў сысці. Тады ён вырашыў запоўніць адказы наўздагад. Я ж усё запаўняў сумленна.

Потым прыйшла дзяўчына, якая бывала тут і раней. Яна села насупраць мяне з фразай: «Я не першы раз тут, бяжыце адсюль!», пасля чаго крыху ўсміхнулася. Аказалася, што яны часта спыняюць яе і даюць ёй тэст. Ёй трэба было па сваіх справах, але яе зноў паклікалі. Яна сказала, што ў яе было пяць хвілін, і ёй паабяцалі, што яна паспее, але цяпер яна спазняецца. Нягледзячы на гэта яна, чамусці, працягвала запаўняць тэст, скардзячыся на саентолагаў і на тое, што яны затрымліваюць яе. Увогуле, было дзіўна.

Трэцяя стадыя: індывідуальная апрацоўка

Пасля аналізу вынікаў усіх пасадзілі з асабістым «апрацоўшчыкам». У асноўным, гэта жанчыны 35–40 гадоў.

Мая субяседніца спрабавала даведацца ў курсе ці я аб тым, што наогул адбываецца. Я зрабіў выгляд, што чуў нешта пра саенталогію, але не больш. Зразумеўшы, што я не ў курсе, яна пачала выяўляць праблемы ў маім жыцці.

Сам вынік майго тэсту апынуўся часткова праўдападобным, хоць я так і не зразумеў, што дрэннага ў крытычнасці і адсутнасці згоды, а таксама я (вось сюрпрыз!) не згодны з вынікам, што тычацца адказнасці.

Асабліва цікава тое, што большасць паказчыкаў далёка ніжэй за нуль. Самы высокі паказчык — «стабільнасць», і нават у ім вынік усяго толькі плюс 55. Магчыма, менавіта так саентолагі спрабуюць пераканаць сваіх наведвальнікаў у тым, што ў іх «усё дрэнна»: «салідны» тэст і графік ствараюць ўражанне «сур’ёзнасці» гэтых дзеянняў.

Прыкладна ў гэты ж час «апрацоўшчык» майго сябра спрабавала растлумачыць яму тэхнічныя дэталі саенталагічнай ідэі. Па яе словах, яна вырашыла праблемы, прычынай якіх сталі рэчы, якія яна даведалася, знаходзячыся яшчэ ў чэраве (!) маці. Яшчэ яна паказала цуды ведаў дыянэтыкі, адкрыўшы кнігу на патрэбнай старонцы з неабходнай цытатай.

Як працуе саентолаг

Выяўляецца праблема, напрыклад замкнёнасць. Значыць, калі ты быў не замкнёным, цябе здрадзілі, ці хтосьці скарыстаўся тваёй адкрытасцю. Такім чынам, усё, што трэба зрабіць, дык гэта ўспомніць той момант, і нейтралізаваць яго. Гэта значыць зразумець, што ён не павінен уплываць на тваю асобу. Таму ты можаш стаць адкрытым зноў.

Калі мы з жанчынай дамовіліся, што цалкам верагодна нейкі негатыўны вопыт зносін з людзьмі «зрабіў мяне» замкнёным, а нейкія няўдалыя адносіны ў мінулым «перашкаджаюць» мне цяпер у жыцці, то мы перайшлі да наступнага этапу.

Апошняя стадыя: грошы, зараз!

Мая чараўніца абвяла «праблемныя» зоны, з якімі неабходна працаваць, а таксама напісала час наступнага семінара і суму, якую я павінен аддаць зараз.

З мяне пачалі трэсці грошы, прычым, чым далей, тым больш агрэсіўна. Спачатку мне паабяцалі кнігу «Дыянэтыка», квіток на семінар і якісці яшчэ матэрыялы. Адразу ж аказалася, што ўсё гэта каштуе роўна 2325 расейскіх рублёў (прыкладна 76 рублёў). Напэўна, такая лічба гучыць больш праўдападобна, чым проста 2000 альбо 2500. Але я сказаў, што ў мяне грошы толькі на праезд, і наогул я не магу раскідвацца такімі сумамі.

Паралельна ўвесь гэты час нейкі мужчына пастаянна падганяў майго «апрацоўшчыка» і ўсіх астатніх. Мяне гэта нервавала, але, магчыма, у іх ёсць абмежаванне па часе індывідуальнай гутаркі, маўляў, калі не ўдалося ўгаварыць за (умоўныя) дзесяць хвілін, значыць, ужо не атрымаецца наогул.

Нягледзячы на «супервайзера» жанчына працягвала мяне схіляць. Яна казала, што семінары ў іх ледзь не кожны дзень, але калі я не куплю білет зараз, то я не куплю ніколі.

Яе фінальны кідок быў такім: «Ведаеш, у мяне быў такі ж кліент як ты. Ён прыкідваўся бедным, казаў, што ў яго няма грошай, што ён няўпэўнены, што гэта дапаможа, але потым ён купіў кнігу і знайшоў адказ. А сітуацыя ў яго была значна горш чым у цябе».

Яна не ўдакладніла што за сітуацыя, чым яму дапамагла кніга, кім ён быў, яна проста дала зразумець: не купіў кнігу, не схадзіў на семінар — не вырашыў свае праблемы.

Мараль гэтай байкі

Калі іншыя рэлігіі патрабуюць ад цябе, перш за ўсё, веры, то саенталогія прапануе «рашэнне» канкрэтных «праблем» за цалкам канкрэтны прайс-ліст. І ў гэтым, як мне здаецца, яе галоўная небяспека.

Верагодней за ўсё, што, чым больш ім плаціш, тым больш яны патрабуюць у далейшым. Чым мацней ты завязаны на іх рэлігіі, тым больш табе распавядаюць казак. Ўпадаючы ў эмацыйную залежнасць ад такой «платнай рэлігіі», чалавек цалкам можа апынуцца на вуліцы, аддаўшы ўсё да апошніх трусоў саенталогіі.

Пасля двух візітаў я засвоіў, што сакрэт поспеху саентолагаў просты: любая крытыка ўспрымаецца ў штыкі, а любая згода канвертуецца ў грошы. Так і жывуць.